För de Schieveschötze zöm 25. Corps-Jubiläum 1995
von Marlies Wassermann
Schwatz de Box un jrön d’r Rock,
op Jewehre all null Bock.
Zackesch, un möt freschem Moot,
jröße fröndlech sej möm Hoot.
Ömmesöns un ohne Luhn,
Öve sej de Traditiun.
Fackelbauer van Format.
Hej un do en jode Tat.
Jraderuss, iehrlech, aktiv,
fiere donnt sej niemals stiev.
Fazünglech, nett em Rahme,
halden sej faß zesame.
Deele döckes Freud un Leed,
wie dat en Famiellesch det.
Hötscheszöch em extra Flair,
maache möt d’r Fasteleer.
Corpsfrühschoppen eß su schön,
off politesch Rud, Schwarz, Jrön.
Ooch de Vraue donnt ihr Bäs,
op däm aldbekannkde Fäs.
Uus d’r Schieveschötzeschar,
koam su mänech fein Könnechspaar.
Em Total-Lokal, ech leiv
wuuden Hausers fernsehreif.
Doch bei all däm Spass und fiere,
wullmer dankbar ooch die iehre,
die em Himmel sind do oave.
un unges Jadestädtche loave.
Dankeschön de Schieveschötze,
denn, watt künnd dat Läeve nötze,
wenn ihr nehd treu, möt Hätz un Verstank,
de ahl Bräuch huchhalt em Heimatlank.